مرجع تخصصی حوضه قلب و عروق

تمامی چیز درباره استنت!!
استنت کرونری اساسا یک استوانه متخلخل فلزی میباشد که با قطر و ارتفاع معین برای گشوده نگه داشتن عروق کرونر قلبی گزینه به کار گیری قرار میگیرد. استنت در صدر یک لوله فلزی باریک با جدار بسیار نازک ( نزدیک به 50 تا 150 میکرومتر) از فرآورده استیل یا این که آلیاژ "کرومیوم کبالت" میباشد که به وسیله دستگاه های خاص و با استعمال از برش های لیزری، شکاف هایی با انواع مختلف بر روی آن تولید میگردد. آن گاه این استوانه فلزی بر روی یک بالون فشرده می‌گردد تا استنت به طور انباشته شده ( که قطری کمتر از یک میلی متر داراست)، از تنگی عروق کرونر عبور داده خواهد شد. بعد از آن با باد کردن بالون مجددا استنت گشوده گردیده و صورت اساسی خویش را پیدا می نماید. با بیرون کردن بالون استنت که به دیواره عروق کرونری چسبیده میباشد، در محل خویش باقی‌مانده و بازدارنده روی هم خوابیدن رگ کرونر و برقرار بودن جریان خون میشود. اینک استنت های مختلفی با مارک و برند های متفاوت جانور است که قطر آن ها از 2 میلی متر تا 5 میلی متر و ارتفاع آن‌ها از 10 میلی متر تا مجاورت 40 میلی متر گوناگون میباشد. گاها مایحتاج میباشد برای معالجه تنگی های عروق کرونر بسته به تعداد و ارتفاع آن‌ها از یک تا یکسری استنت متخصص قلب به کار گرفت.
اولی شیوه های درمانی تنگی عروق کرونر عمدتا با به کار گیری از بالون اجرا می‌شد. متاسفانه گشادکردن تنگی های کرونر با بالون گاها سبب ساز به پاره شدن لایه داخلی رگ قلب و تشکیل لخته خون و انسداد ناگهانی عروق کرونر می شود. هم اینگونه مطالعات علمی زیادی علامت دادند که در ماه های پس از ایفا بالون آنژیوپلاستی چیره هم احتمال برگشت تنگی ها و بسته شدن دوباره عروق وجود دارااست. از این رو استنت اختراع شد که مانند یک توری فلزی میتواند هم عوارض وخیم و انسداد ناگهانی کرونر پیرو بالون زدن را برطرف کند و هم در دراز مقطع سبب ساز گشوده ماندن وقتگیر خیس عروق کرونر شود.

البته به کارگیری از استنت ها یک نقص‌ عمده داشت و آن این که پس از تعبیه استنت با اعتنا بدین که دیواره استنت مانند جسم فرنگی در معرض خون قرار میگیرد، احتمال ساخت‌و‌ساز لخته خون درون استنت وجود داراست که در شکل بروز این دستور، لخته خون می‌تواند به انسداد بدون نقص رگ و حمله قلبی منتهی شود. لذا ضروری بود که بیماران پس از تعبیه استنت کرونری تا فرصت رویش سلول های باطن کرونر و پوشیده شدن لایه داخلی استنت به وسیله سلول های تن و مستقل شدن جریان خون از بدنه استنت از دوتا داروی ضد پلاکت به کار گیری کنند. یعنی علاوه از قرص آسپیرین که مایحتاج میباشد آحاد بیماران با زد خورد عروق کرونر قلبی از آن به کارگیری نمایند، به طور موقت از داروی دوم مانند قرص کلوپیدوگرل (پلاویکس) به کارگیری کنند. برای استنت های غیر دارویی که اصطلاحا استنت های فلزی عریان یا این که غیر Bare Metal Stent (BMS) اسم دارا هستند، ازآنجاکه رویش سلول های عروق قلب و پوشاندن لایه داخلی استنت تقریبا یک ماه ارتفاع می‌کشد، ارتفاع بازه زمانی مجال مصرف دو داروی ضدپلاکت تقریبا یک ماه میباشد.

در استنت های فلزی معمولی اگرچه پرورش سلول های قلبی از یک سو سبب کاهش احتمال لخته بستن خون می گردد، اما این دستور می‌تواند به رسوب دوباره چربی در لایه داخلی استنت و انسداد دوباره عروق کرونر خواهد شد. مطالعات علمی علامت داده اند که تا 30 درصد از بیماران با استنت غیردارویی در مقطع یکسال پس از فعالیت مبتلا تنگی دوباره عروق کرونر خواهند شد. با اعتنا به مداقه مورد و جهت پرهیز از ساخت تنگی دوباره، استنت های نسل نو که به استنت های دارویی یا این که استنت های ترشح کننده دارو ( Drug Eluting Stents)، دارای شهرت می باشند نوآوری شدند.

در استنت های دارویی یک لایه پلیمر شیمیایی بر روی فلز استنت کشیده میگردد و آن گاه این پلیمر به داروهای مهارکننده رویش سلول های کرونری آغشته می‌گردد. این عمل سبب می گردد تا این داروهای ضد رویش سلولی تا 6 ماه و گاها حتی تا 1سال به‌تدریج از پلیمر آزاد گردیده و بازدارنده رویش سلول های محل تعبیه استنت خواهد شد. عدم پرورش سلول های کرونری سبب ساز گشوده ماندن بیشتر کرونر میشود بطوری که در استنت های دارویی احتمال انسداد دوباره تنگی کرونر به ذیل 5 درصد در سال کاهش پیدا می نماید.

اگرچه به کار گیری از استنت های دارویی یک مزیت عمده به‌حساب می‌آید، لیکن عدم رویش سلول های درون رگ سبب ساز میشود تا ماه ها ( 6 ماه تا یکسال)، لایه داخلی استنت در جوار پلاکت های خون قرار گیرد که‌این فرمان احتمال تولید لخته خون را زیاد می نماید. لذا ضروری میباشد بیمارانی که برای آن ها از استنت دارویی مستعمل میباشد، از فرصت تعبیه استنت با لحاظ پزشک تا مجال مشخصی که از 6 ماه تا یک سری سال متغیر میباشد، در کنار قرص آسپیرین از داروی دوم ضدپلاکتی ( مانند پلاویکس یا این که اسویکس) استعمال کنند.
با اعتنا به برتری های استنت دارویی امروزه در به طور تقریب مجموع اشکال تنگی های عروق کرونر از این نوع استنت به کارگیری می‌گردد. اگرچه برندهای گوناگون این نوع از استنت ها تفاوت هایی از نگاه متاع آلیاژ، نوع پلیمر یا این که داروی مصرف شده با هم دارا‌هستند اما در همگی آنان اصل کلی قاضی عدم اذن دادن به سلول های لایه داخلی عروق کرونر برای رویش دوباره و تنگی مجدد شبکه رگ های قلبی میباشد. لذا در آحاد موردها ضروری میباشد که بیماران با لحاظ پزشک و تا وقتیکه دکتر معالج پیشنهاد می نماید، از داروهای ضد پلاکت خون به کارگیری کنند.

یکسری نکته حائض اهمیت در زمینه‌ی استنت ها
1- پرسش مهمی که بیماران مکررا می‌پرسند و از آن نگران می‌باشند این میباشد که آیا استنت ما جابجا گردیده است؟
جواب این سوال به طبع منفی میباشد. موقع فعالیت گذاشتن و تعبیه استنت در قلب از فشارهای بسیار بالای آب که گاها تا 20 اتمسفر هم می‌رسد استعمال میگردد. دکتر پیش از تعبیه استنت بایستی توجه کافی در زمینه ی انتخاب محل مطلوب استنت اعمال دهد چون پس از بادکردن بالون استنت و گشوده شدن آن قابلیت جابجا کردن استنت به طور تقریب صفر میباشد. لذا بیماران بایستی مطمئن باشند که با معاش روزمره، حرکات ورزشی حتی شدید و ضربه به قفسه سینه، استنت آنان جابجا نخواهد شد.

2- آیا قابلیت دارااست رگ قلب پس از تعبیه استنت مجددا تنگ گردد؟
پاسخ این پرسش "آری" میباشد. به طور طبیعی هنگامی در یک موقعیت خاص و در تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی عروق قلب یک نفر مسدود گردیده‌است، در‌صورتی‌که به عبارتی حالت پیش از تعبیه استنت همچون مصرف سیگار، چربی خون بالا یا این که عدم تحرک کافی ادامه داشته باشد، استنت و عروق ترمیم گردیده هم مجددا در گیر تنگی خواهند شد. لذا ضروری میباشد کسانی که استنت دارا‌هستند در کنار مصرف داروهای تجویز گردیده مطلقا نسبت به تغییر‌و تحول دست اندرکاران خطر قلبی مبادرت نمایند و نحوه معاش خویش را تغییر تحول دهند تا مطمئن شوند که استنت آن‌ها سالهای وقتگیر تری از کرونر تنگ گذشته قدمت خواهد کرد.

3- استنت تا چه وقتی در قلب باقی خواهد ماند؟
استنت بعداز تعبیه "غیر قابل بیرون کردن" میباشد و تا مدام در باطن عروق قلبی مانده و اصولا به جزیی از کرونر قلب تبدیل میشود و در اصل خیر نیازی به بیرون کردن استنت نیست و خیر این شغل درست میباشد چون بر فرض نمونه با خروج استنت مجددا تنگی کرونر به موقعیت اولیه برگشته و خون رسانی به قلب مجددا با گونه های مواجه شود. در سال های قبلی گونه های خاصی از استنت ها معرفی شدند که از مال منیزیم بودند و پس از یک سری سال جذب گردیده و اثری از استنت باطن کرونر باقی نمی ماند. این استنت ها که به "استنت های جذبی" دارای اسم و رسم شدند اگرچه حاصل کوتاه برهه زمانی نیکی داشتند البته درپی مشخص و معلوم شد که نتیجه ها زمانبر بازه زمانی آن‌ها به نیکی "استنت ها دایمی" وجود ندارد. لذا هنوز این استنت ها برای مصرف روتین پذیرش نشده و در مرحله کامل شدن پژوهش ها می‌باشند.

تمامی چیز درباره استنت!!
استنت کرونری اساسا یک استوانه متخلخل فلزی میباشد که با قطر و ارتفاع معین برای گشوده نگه داشتن عروق کرونر قلبی گزینه به کار گیری قرار میگیرد. استنت در صدر یک لوله فلزی باریک با جدار بسیار نازک ( نزدیک به 50 تا 150 میکرومتر) از فرآورده استیل یا این که آلیاژ "کرومیوم کبالت" میباشد که به وسیله دستگاه های خاص و با استعمال از برش های لیزری، شکاف هایی با انواع مختلف بر روی آن تولید میگردد. آن گاه این استوانه فلزی بر روی یک بالون فشرده می‌گردد تا استنت به طور انباشته شده ( که قطری کمتر از یک میلی متر داراست)، از تنگی عروق کرونر عبور داده خواهد شد. بعد از آن با باد کردن بالون مجددا استنت گشوده گردیده و صورت اساسی خویش را پیدا می نماید. با بیرون کردن بالون استنت که به دیواره عروق کرونری چسبیده میباشد، در محل خویش باقی‌مانده و بازدارنده روی هم خوابیدن رگ کرونر و برقرار بودن جریان خون میشود. اینک استنت های مختلفی با مارک و برند های متفاوت جانور است که قطر آن ها از 2 میلی متر تا 5 میلی متر و ارتفاع آن‌ها از 10 میلی متر تا مجاورت 40 میلی متر گوناگون میباشد. گاها مایحتاج میباشد برای معالجه تنگی های عروق کرونر بسته به تعداد و ارتفاع آن‌ها از یک تا یکسری استنت متخصص قلب به کار گرفت.
اولی شیوه های درمانی تنگی عروق کرونر عمدتا با به کار گیری از بالون اجرا می‌شد. متاسفانه گشادکردن تنگی های کرونر با بالون گاها سبب ساز به پاره شدن لایه داخلی رگ قلب و تشکیل لخته خون و انسداد ناگهانی عروق کرونر می شود. هم اینگونه مطالعات علمی زیادی علامت دادند که در ماه های پس از ایفا بالون آنژیوپلاستی چیره هم احتمال برگشت تنگی ها و بسته شدن دوباره عروق وجود دارااست. از این رو استنت اختراع شد که مانند یک توری فلزی میتواند هم عوارض وخیم و انسداد ناگهانی کرونر پیرو بالون زدن را برطرف کند و هم در دراز مقطع سبب ساز گشوده ماندن وقتگیر خیس عروق کرونر شود.

البته به کارگیری از استنت ها یک نقص‌ عمده داشت و آن این که پس از تعبیه استنت با اعتنا بدین که دیواره استنت مانند جسم فرنگی در معرض خون قرار میگیرد، احتمال ساخت‌و‌ساز لخته خون درون استنت وجود داراست که در شکل بروز این دستور، لخته خون می‌تواند به انسداد بدون نقص رگ و حمله قلبی منتهی شود. لذا ضروری بود که بیماران پس از تعبیه استنت کرونری تا فرصت رویش سلول های باطن کرونر و پوشیده شدن لایه داخلی استنت به وسیله سلول های تن و مستقل شدن جریان خون از بدنه استنت از دوتا داروی ضد پلاکت به کار گیری کنند. یعنی علاوه از قرص آسپیرین که مایحتاج میباشد آحاد بیماران با زد خورد عروق کرونر قلبی از آن به کارگیری نمایند، به طور موقت از داروی دوم مانند قرص کلوپیدوگرل (پلاویکس) به کارگیری کنند. برای استنت های غیر دارویی که اصطلاحا استنت های فلزی عریان یا این که غیر Bare Metal Stent (BMS) اسم دارا هستند، ازآنجاکه رویش سلول های عروق قلب و پوشاندن لایه داخلی استنت تقریبا یک ماه ارتفاع می‌کشد، ارتفاع بازه زمانی مجال مصرف دو داروی ضدپلاکت تقریبا یک ماه میباشد.

در استنت های فلزی معمولی اگرچه پرورش سلول های قلبی از یک سو سبب کاهش احتمال لخته بستن خون می گردد، اما این دستور می‌تواند به رسوب دوباره چربی در لایه داخلی استنت و انسداد دوباره عروق کرونر خواهد شد. مطالعات علمی علامت داده اند که تا 30 درصد از بیماران با استنت غیردارویی در مقطع یکسال پس از فعالیت مبتلا تنگی دوباره عروق کرونر خواهند شد. با اعتنا به مداقه مورد و جهت پرهیز از ساخت تنگی دوباره، استنت های نسل نو که به استنت های دارویی یا این که استنت های ترشح کننده دارو ( Drug Eluting Stents)، دارای شهرت می باشند نوآوری شدند.

در استنت های دارویی یک لایه پلیمر شیمیایی بر روی فلز استنت کشیده میگردد و آن گاه این پلیمر به داروهای مهارکننده رویش سلول های کرونری آغشته می‌گردد. این عمل سبب می گردد تا این داروهای ضد رویش سلولی تا 6 ماه و گاها حتی تا 1سال به‌تدریج از پلیمر آزاد گردیده و بازدارنده رویش سلول های محل تعبیه استنت خواهد شد. عدم پرورش سلول های کرونری سبب ساز گشوده ماندن بیشتر کرونر میشود بطوری که در استنت های دارویی احتمال انسداد دوباره تنگی کرونر به ذیل 5 درصد در سال کاهش پیدا می نماید.

اگرچه به کار گیری از استنت های دارویی یک مزیت عمده به‌حساب می‌آید، لیکن عدم رویش سلول های درون رگ سبب ساز میشود تا ماه ها ( 6 ماه تا یکسال)، لایه داخلی استنت در جوار پلاکت های خون قرار گیرد که‌این فرمان احتمال تولید لخته خون را زیاد می نماید. لذا ضروری میباشد بیمارانی که برای آن ها از استنت دارویی مستعمل میباشد، از فرصت تعبیه استنت با لحاظ پزشک تا مجال مشخصی که از 6 ماه تا یک سری سال متغیر میباشد، در کنار قرص آسپیرین از داروی دوم ضدپلاکتی ( مانند پلاویکس یا این که اسویکس) استعمال کنند.
با اعتنا به برتری های استنت دارویی امروزه در به طور تقریب مجموع اشکال تنگی های عروق کرونر از این نوع استنت به کارگیری می‌گردد. اگرچه برندهای گوناگون این نوع از استنت ها تفاوت هایی از نگاه متاع آلیاژ، نوع پلیمر یا این که داروی مصرف شده با هم دارا‌هستند اما در همگی آنان اصل کلی قاضی عدم اذن دادن به سلول های لایه داخلی عروق کرونر برای رویش دوباره و تنگی مجدد شبکه رگ های قلبی میباشد. لذا در آحاد موردها ضروری میباشد که بیماران با لحاظ پزشک و تا وقتیکه دکتر معالج پیشنهاد می نماید، از داروهای ضد پلاکت خون به کارگیری کنند.

یکسری نکته حائض اهمیت در زمینه‌ی استنت ها
1- پرسش مهمی که بیماران مکررا می‌پرسند و از آن نگران می‌باشند این میباشد که آیا استنت ما جابجا گردیده است؟
جواب این سوال به طبع منفی میباشد. موقع فعالیت گذاشتن و تعبیه استنت در قلب از فشارهای بسیار بالای آب که گاها تا 20 اتمسفر هم می‌رسد استعمال میگردد. دکتر پیش از تعبیه استنت بایستی توجه کافی در زمینه ی انتخاب محل مطلوب استنت اعمال دهد چون پس از بادکردن بالون استنت و گشوده شدن آن قابلیت جابجا کردن استنت به طور تقریب صفر میباشد. لذا بیماران بایستی مطمئن باشند که با معاش روزمره، حرکات ورزشی حتی شدید و ضربه به قفسه سینه، استنت آنان جابجا نخواهد شد.

2- آیا قابلیت دارااست رگ قلب پس از تعبیه استنت مجددا تنگ گردد؟
پاسخ این پرسش "آری" میباشد. به طور طبیعی هنگامی در یک موقعیت خاص و در تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی عروق قلب یک نفر مسدود گردیده‌است، در‌صورتی‌که به عبارتی حالت پیش از تعبیه استنت همچون مصرف سیگار، چربی خون بالا یا این که عدم تحرک کافی ادامه داشته باشد، استنت و عروق ترمیم گردیده هم مجددا در گیر تنگی خواهند شد. لذا ضروری میباشد کسانی که استنت دارا‌هستند در کنار مصرف داروهای تجویز گردیده مطلقا نسبت به تغییر‌و تحول دست اندرکاران خطر قلبی مبادرت نمایند و نحوه معاش خویش را تغییر تحول دهند تا مطمئن شوند که استنت آن‌ها سالهای وقتگیر تری از کرونر تنگ گذشته قدمت خواهد کرد.

3- استنت تا چه وقتی در قلب باقی خواهد ماند؟
استنت بعداز تعبیه "غیر قابل بیرون کردن" میباشد و تا مدام در باطن عروق قلبی مانده و اصولا به جزیی از کرونر قلب تبدیل میشود و در اصل خیر نیازی به بیرون کردن استنت نیست و خیر این شغل درست میباشد چون بر فرض نمونه با خروج استنت مجددا تنگی کرونر به موقعیت اولیه برگشته و خون رسانی به قلب مجددا با گونه های مواجه شود. در سال های قبلی گونه های خاصی از استنت ها معرفی شدند که از مال منیزیم بودند و پس از یک سری سال جذب گردیده و اثری از استنت باطن کرونر باقی نمی ماند. این استنت ها که به "استنت های جذبی" دارای اسم و رسم شدند اگرچه حاصل کوتاه برهه زمانی نیکی داشتند البته درپی مشخص و معلوم شد که نتیجه ها زمانبر بازه زمانی آن‌ها به نیکی "استنت ها دایمی" وجود ندارد. لذا هنوز این استنت ها برای مصرف روتین پذیرش نشده و در مرحله کامل شدن پژوهش ها می‌باشند.